ओळख

ते म्हणतात की ओळखतात मला...

ते मला पाहतात, बोलतात माझ्याशी
आणि आपापल्यापरीने मला ओळखून असतात...

जन्मल्या क्षणापासून जे गणित
अधिकाधिक क्लिष्ट होत चालले आहे
ते पूर्ण जाणून घेतल्याविनाच सोडवू पाहतात त्याला...

उद्या मी गेल्यावर म्हणतील
ओळखायचो मी त्याला,
माझ्याबद्दल काही मते मांडून
कमी जास्त अश्रूदेखील ढाळतील...

ते खोटे नसतील म्हणा !
पण प्रत्येकाला उमगलेला मी
माझ्या एकूण अस्तित्वाचा
कितवा अंश असेल हे कुणाला ठावूक ?

ते ठावूक होण्याआधीच
मी मागे ठेवून गेलो असेन
माझी अस्पष्टशी ओळख

खरी ओळख मात्र रहस्याप्रमाणे
कायमची गाडली जाईल...

ती फक्त 'त्याला' आणि मलाच ठावूक !

-काव्य सागर