आजकाल पूर्वी सारखे...

Monday, September 21, 2009

आजकाल पूर्वी सारखे जगावेसे वाटत नाही
देवा कडून आणखी काही मागावेसे वाटत नाही

आजकाल स्वप्नात रंग भरावेसे वाटत नाही
जुन्या आठवणींचे स्वप्न सरावेसे वाटत नाही

आजकाल मनापासून प्रेमाचे गाणे गावेसे वाटत नाही
अवखल झर्‍याच्या नादात हरवून जावेसे वाटत नाही

आजकाल सुखदुखचे गणित मांडावेसे वाटत नाही
माझे म्हणणे खरे या हट्टा साठी भाण्डावेसे वाटत नाही

आजकाल जगण्याचे नियम मोडावेसे वाटत नाही
चुका झालेले पान कळून ही खोडावेसे वाटत नाही

आजकाल उघड्या डोळ्यांनी पाहावेसे वाटत नाही
मुखवत्यांच्या खोट्या जगात राहावेसे वाटत नाही

आजकाल नवीन काही करवेसे वाटत नाही
आशावादाचे खोटे पडदे सारावेसे वाटत नाही

जमिनीत पापाचे घडे पुरावेसे वाटत नाही
मारुन पुन्हा किर्तिरूपी उरावेसे वाटत नाही

-काव्य सागर

आज़ारपन

Monday, September 14, 2009

आजकाल आज़ारपन ही आवडू लागले आहे
बरे होण्याचे स्वप्न आता खोटे वाटु लागले आहे

आजकाल मेंदूवर शेवाळ साचू लागले आहे
दूष्ट मन काळी बाहुली बनुन नाचू लागले आहे

आजकाल आयुष्याचे कोडे अर्धवट राहत आहे
वेडया आशेने उगाच मदतीची वाट पाहत आहे

आजकाल डोळ्यांपुढे फकत अंधार दिसत आहे
माझी अवस्था पाहुन मीच मला हसत आहे

आजकाल जीवनाचे सारे रंग उड़ू लागले आहेत
मनाच्या आरशावर काळे डाग पडू लागले आहेत

आजकाल रंगीबेरंगी फूलांत मन रमत नाहिये
चवदार गोळ्या आणि औषधाशिवाय जमत नाहिये

आजकाल मनाच्या खिड़कीतून प्रकाशाला प्रवेश नाहिये
दिवसरात्र झोपा काढन्यात आता काही विशेष नाहिये

आजकाल अधुनमधुन बरे वाटु लागले आहे
बरे होण्याचे स्वप्न आता खरे वाटु लागले आहे
-काव्य सागर

तुझी आठवण

आज अचानक तुझी आठवण आली
अगदी नकळत सहजपणे
मला वाटला मी तिला विसरणार नाही
पण विसरलो खरा सहजपणे

किती सुंदर होते ते दिवस
जेव्हा तू माझ्या जवळ होतीस
हातात हात नसला तरी
मनातली गुंफाण निरालीच होती
ओथातले शब्द ही मुक्याने
बोलून जायाचिस सहजपणे

माझ्याविणा काही सुचत नसे तुला
प्रेमात इतकी हरवली होतीस तू
मी ही तुझ्यविणा कुठे जगत होतो
वेड मला ही लागले होतेच ना
पण आयुष्याच्या एका वळणावर
वेगळे झालोच सहजपणे

अजूनही तुझी साथ हवी आहेच मला
प्रत्येक अडचणीत आधार म्हणून
अजूनही तुझा स्पर्श हवा आहेच मला
प्रत्येक जखमेवर फुंकर म्हणून
ती ओढ तो स्पर्श ते प्रेम
हरवले सारे सहजपणे

आठवणींचे अंधुक पडदे सारून
सहज स्वप्नात आलीस तू
हात हातातून निसटताना
माझ्यापासून दूर होताना
डोळ्यांतून माझ्या ही अश्रूंची धार
बरसली सहजपणे
-काव्य सागर

स्वप्नात मला दिसली सुंदरी

स्वप्नात मला दिसली ती सुंदरी
अवतरली जणू एखादी परी

धवल वस्त्रात देखणी तरुणी
गेली हृदय माझे घायाळ करूनी

मुख कमली उमलते पालवी
मोहक नजरेने तीर् चालवी

रेशमी केसांचा पडदा ओढूनी
चंद्रा सम मुख लपवे हरिनी

हळूवार वार्‍याची झुळुक मंद
दरवले गंध असा मंद धुंद

ओठांनी नाजूक शब्द तिच्या सांडे
कल्पनेने मनात खावे मी मांडे

मोहोरूनी जावे मी तिच्या स्पर्शाने
काळीज थरथरे जणू हर्षाने

जादुगीरी सारी अबोल क्षणांची
भेट सहज झाली दोन मनांची

स्वर्गातुनि उतरे धरतीवरी
स्वप्नात मला दिसली जी सुंदरी
-काव्य सागर

सरी आल्या बरसत

सरी आल्या बरसत गाणे गात पावसाचे
मनातल्या ओंजळीत तळे थेंबाचे ग साचे

अशा गोजिर्‍या सकाळी नभी मेघाचे दाटणे
सांजवेळी गगनात राही भरून चांदणे
रंग पाण्यात सांडले सारे इंद्रधनुष्याचे

गोड गुपित मनीचे आज पाऊस हा सांगे
ओसरता मेघ सरी सोनपंखी ऊन मागे
धुंद होऊन गायले गाणे पहिल्या प्रेमाचे
-काव्य सागर

रंग सांग माझ्या मना...

रंग सांग माझ्या मना तुझा कोणता खरा
काळोखाचा रंग काळा की चंद्राचा गोरा

कधी लपशील तू गर्द हिरव्या रानात
कधी जपशील तू रंग प्रेमाचा मनात
निळ्या नदीच्या पाण्यात चिंब भिजून तू जाई
कधी डोळ्यात कुणाच्या भान हरवून गाई

रंग सोनेरी उन्हाचा देई नवीन पालवी
रंग चांदण्या रातीचा दीप दुखा:चे मालवी
सोनचाफ्यांच्या फुलांची ऐसी उधळण व्हावी
गुलाबाच्या पाकळ्यांनी जुनी आठवण द्यावी

रंगशील माझ्या मना कधी जळत्या आगीत
दुख:भस्म होई सारे मनातल्या त्या धगीत
बावर्‍या या मनाच्या सार्‍या बावर्‍या कळा
रंगभूमीत होतसे सप्तरंगांचा सोहळा
-काव्य सागर

प्रिये तूच आहेस...

प्रिये तूच आहेस माझ्या हृदयाची राणी
तुझ्या नि माझ्या प्रेमाची ही आहे गोड कहाणी

हास्य तुझे चांदण्यांचे चमचमनारे तेज जणू
डोळ्यांतल्या छलनार्‍या नशेस तुझिया काय म्हणू
स्पर्शाने हृदय तुझ्या झाले आहे पाणीपाणी

गुंतलो असा तुझ्यात मी तुजविणा काही सुचेना
वेड्यापरि जाहलो मी छंद आगळा हा सुटेना
स्वप्नातही गात आहे प्रेमाची प्रीतधुंद गाणी
-काव्य सागर

नकोसे वाटते आता

नकोसे वाटते आता
प्रेम तुझे अन् माझे
नकोच ते उमलते
फूल गुलाबाचे ताजे

सुकलेल्या झाडांवर
नकोत हिरवी पाने
हूरहुरत्या सांजेला
नको पाखरांचे गाणे

हविहवीशी प्रीत ती
नकोशी वाटते मला
तुझ्याविना माझी व्यथा
काय करणार तुला?

सहवासाच्या तुझ्या त्या
नको आठवणी पुन्हा
नकोनकोशा आहेत
मजला प्रेमाच्या खुणा

प्रेम तू ही केले तरी
तूच मला दुरावले
नको बोलूस पुन्हा मी
प्रेम तुझ्यावर केले
-काव्य सागर

क्षण एक ही कुणाची...

Sunday, September 13, 2009

क्षण एक ही कुणाची वाट पाहणे पसंत नाही
आयुष्याच्या या वाटेवर मला थांबणे पसंत नाही

धावत्या काट्यावरी मी क्षणा क्षणाची माळ गुंफली
तोल सावरता पायात सर्कशीतली तार गुंतली
कालची पर्वा न मजला गेल्या क्षणाची खंत नाही

पुण्याचा हिशोब कोठला येते जगण्याची घरघर
पापाने भरल्या घड्यात ओंजळभर दुखा:ची भर
चुका घडल्या हातुनी त्या वळून पाहण्या उसंत नाही

नात्यातल्या बंधनाचा अर्थ ना मजला उमगला
हृदयातल्या स्पंदनाचा कंप न मजला बिलगला
प्रिय जणांच्या सहवासी सुख शोधण्याचा छंद नाही
-काव्य सागर

एक पाऊस असा ही होता की...

एक पाऊस असा ही होता की
मेघांतून पडलाच नाही
मनातल्या सरी तरी
डोळ्यांतून सांडल्याच नाही

एक दिवस असा होता की
त्याची सांज ढळलीच नाही
वेळ उन्हाच्या आगमनाची
सूर्यालाही कळलीच नाही

एक रात्र अशी होती की
नक्षत्र नभी दिसले नाही
वार्‍याच्या शीतल झुलुकेत
चांदणे मनी हसले नाही

एक कविता अशी होती की
शब्दांचे स्वर झालेच नाही
सुटलेल्या बाणाप्रमाणे ते
परत कधी आलेच नाही
-काव्य सागर

आज पुन्हा हृदयाची...

आज पुन्हा हृदयाची तार ती छेडून गेली
डोळ्यांच्या किरणांनी मनात डोकावून गेली

स्वप्न परी मनीची का अवनीत उतरावी
वेड्या मनास वाटे मनमोहिनी असावी
आली समोर अवचित हा भास मिटवून गेली

पायी न पैंजण जरी पावली झणकार होती
लाजर्‍या नजरेत ही निरालीच धार होती
वार्‍यापरि ती अलगद मज गूज सांगून गेली

माझ्या मनी प्रियेच्या ओठीचे गीत होते
ओठी तिच्या फुलासम गुलाबी मधुर स्मित होते
न बोलता काही ती नजरेस बोलून गेली

काही न कळे मजला कसलीशी जादू झाली
मागे वळून पाहता ती लाजून चूर झाली
धुंद न ज्याची सारे ऐसे वेड लावून गेली
-काव्य सागर

तर अजून काय हवे आहे मला ??...भाग -२

गेल्या वेळेस तुला सांगायचे गेले राहून
शब्दच सुचले नाहीत तुझ्या डोळ्यांत पाहून
कोण जाणे तुला त्या वेळेस काय वाटले असेल ?
न बोलता ही मी खूप काही बोलून गेलो
पण त्या प्रेमाचा इशारा तुला ही कळणार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

कधीपासून तुझ्यावर प्रेम करत आहे ठाऊक नाही
कधीपासून तुझे वेड लागले आहे हे ही ठाऊक नाही
कसली जादू केलीस काही कळले नाही मला
नजरेने घायाळ करताना माझी दया नाही आली तुला ?
या लाजर्या नजरेनेच तुझ्या जर होकार मिळणार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

कधीकधी उगाचच तुला छलावेसे वाटायचे
तुझ्यावर रुसून मी दूर जाऊन बसायचे
जाणून-बुजून दुसर्‍या मुलींशी गप्पा-गोष्टी करायचे
तुझ्यापासून दुरावून मी 'ती'च्या जवळ गेल्याचे पाहून
मनातल्या मनात तू ही जराशी जळणार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

रोजचेच होते भेटणे तुला रोजचेच गाणे ही होते
रोजच तुला मेसेज पाठवायला माझ्याकडे बहाने ही होते
तुला ही आवडत होते हे सारे हे ठाऊक मला होते
रोज रात्री येणारा मिस कॉल आज न आल्याचे पाहून
माझ्या काळजीने तुझा जीव तळमळणार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

व्हॅलेन्टाईन डे ला मात्र मी सारे वाद विसरायचे
तुझा एका हास्या साठी मी काय काय करायचे
डोळ्यांत डोळे मिसळून तासन् तास घालवायचे
आता उशीर झाला आहे म्हणून जायला तर हवे...पण
माझ्या भोवतीच काही वेळ तुझे पाऊल घूटमळनार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

मी नसताना तुझे कशातच लक्ष नसते
मी असताना मात्र बोलायचे सोडून तू लाजत बसते
लाजर्या वेलीहून ही लाजरे ग मन तुझे
रंगलो कधीचाच होतो रंगात प्रेमाच्या तुझ्या
तुझ्या ही मनी रंग प्रेमाचे उधळणार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

पहिल्या प्रेमाचे गाणे गायले होते पहिल्या पावसात
भिजलो दोघेही होतो या प्रेमसरींच्या वर्षावात
आता चिंब होते मन तुझे अन् चिंब माझेही मन
तो पाऊस ते क्षण ओले गेले धूक्यात हरवून
पुन्हा आठवणीतच माझ्या प्रत्येक सांज ढ्लनार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

मनातल्या मनात तू ही कित्येक स्वप्ने रंगवत असशील
माझ्याच विचारात या स्वप्नांच्या जगात हरवत असशील
माझ्या सहवासाचे क्षण आठवून रात्र-रात्र जागत ही असशील
माझेही तुझ्यावर प्रेम आहे रे कळत का नाही तुला ?
तुझ्या मनीचे प्रेम न सांगता मला ही कळणार असेल
तर हेच हवे आहे मला...हेच तर हवे आहे मला...
-काव्य सागर

तर अजून काय हवे आहे मला ?

मनातले सारेच बोल ओठांवर येत नाहीत
कधीकधी डोळ्यांनीच बोलावेसे वाटते
तुझ्या मनात डोकावून पाहावेसे वाटते
न बोलता ही माझ्या डोळ्यांची भाषा
तुझ्या मनास कळणार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

शब्द ही कधीकधी दगा देऊन जातात
अन् सांगायचे होते ते राहूनच जाते
आता शब्दच पानावर उतरले आहेत
न कळून ही बरेच काही
थोडे फार कळणार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

तुझ्या असण्याचे, तुझ्या हसण्याचे वेड सार्‍यांनाच आहे
तुझ्या सहवासातही उमळत्या कळ्यांचा गंध आहे
तुझ्या नसण्यात काटयाचा बोचणारा स्पर्श आहे
तू नसतानाही तुझ्या आठवनीनेच
जर मनात गंध दरवळणार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

आज आहेस माझ्या डोळ्यांसमोर
उद्या जाशील ही सोडून एकटे मला
मनातून दु:खी तू ही होशीलच ना
कुणीतरी जवळच दुरावल्याची जाणीव होऊन
तू मागे वळून पाहणार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

कधीतरी येईल तुला ही आठवण माझी
वेड्या आशावादास या हरकत काय आहे
झिजल्या जुन्या वहीची पाने चाळताना
त्यातील मी दिलेले गुलाब पाहून
माझी आठवण छलनार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

तुझ्या नसण्याचे दु:ख राहिलच नेहमी
उरातल्या या दु:खावर काही इलाज नाही
तरी हास्याचे मुखवटे असतील या चेहृयावर
माझ्या या क्षणभराच्या आनंदास पाहून
जर तुलाही दिलासा मिळणार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

असेन मी नसेन मी उद्याचे कोणास ठाऊक आहे ?
मनापासून आठवन काढ मी मनाच्या जवळच आहे
माझी पर्वा नाही ग मला जर तू दु:खात आहेस
माझ्या या क्षुल्लक सुखासोबत जर
तुझे दु:ख जळणार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

माझे सुख, माझे आयुष्य काहीच नाही ग तुझ्याविना
कित्येकदा समजावले ग मी या वेड्या मना
तू ही विचारू नकोस मागे वळून कधी
तुला काय हवे आहे ते
आता नाही पुन्हा सांगणार
तुझे सुखच तर हवे आहे मला...
तुझे सुखच तर हवे आहे मला...
-काव्य सागर

मी खरंच तुझ्या प्रेमात पडलोय ग़

मी खरंच तुझ्या प्रेमात पडलोय ग़
अजुन ही तुला हे कसे कळत नाही
तू नसताना ही तुझ्या आठवणीतच असतो
तू असतेस तेव्हा ते प्रेम तुला कसे कळत नाही

कधी पासून प्रेम करतोय तुझ्यावर
माझे मलाच ठाऊक नाही
पण एवढे मात्र नक्की आहे की
आता तुझ्या शिवाय मला काहीच ठाऊक नाही

तू नसतेस पण असे कधी वाटले ही नाही
तू असतेस कायम माझ्या मनातल्या घरा
तुझा आभासच अधिक सुखावतो मला
तुझ्या असण्याहून ही प्रिय आहे जरा

मनातले बोल ओठांवर येत नाही कधी
तुझ्या दुरावण्याची भीती उगीच मनी असते
तू असतेस तेव्हा बरेच काही बोलायचे असते
ते तसेच राहते आणि वेडे मन स्वत:शीच हसते

तुझी प्रतिमाच अधिक बोलते माझ्याशी
निदान माझे प्रेम तिला जाणवते तरी
पण मन पुन्हा स्वप्नातच रमते जागेपनी
प्रेम कळेल माझे तुला ही अन होशील माझी कधी तरी
-काव्य सागर

तू असताना...तू नसताना...

तू असताना नसून ही सारे असायचे
तू नसताना असून ही सारे नसायचे
तू असताना मन उगाच भरकटत बसायचे
तुझ्याकडे पाहत गालातल्या गालात हसायचे

तू असताना सारे जगच सुंदर दिसायचे
पण ते तुझ्याहून मात्र सुंदर नसायचे
तू नसताना कशा कशात लक्ष नसायचे
तुझ्या विचारात मन गुरफटून बसायचे

तू असताना खूप काही सूचायचे
पण जे बोलायचे ते मनातच राहून जायचे
तू नसताना तुझे भास मात्र असायचे
पाखराप्रमाणे अवतीभवतीच घुटमलत राहायचे

तू नसताना का म्हणून मी पावसात भिजायचे ?
ओले क्षण तुझ्या स्पर्शाचे कसे विसरायचे ?
लाख ठरवले होते सर्व बोल तुझे मिटवायचे
खरे सांगायचे तर नाही ग मला हे जमायचे

तू नसताना का म्हणून मी जगूनही मरायचे ?
रंगहीन जीवनात कुणासाठी नवे रंग भरायचे ?
तू नसताना का म्हणून दुखा:चे विष प्यावयाचे ?
आता फक्त तुझ्या धूसर आठवणीतच जगायचे...
आता फक्त तुझ्या धूसर आठवणीतच जगायचे...
-काव्य सागर

मी हा असा वेडा...

मी हा असा वेडा...अन् वेडी तशी ती ही...
प्रेमा सारखा वेडेपणा करतो दोघेही
अन् वेड्या सारखे प्रेम ही...

कित्येकदा मनातले सारे ओठांवर येते
प्रेमाची वेल जणू बहरून येते मनी
पण हाय! तुझी ती मोहक नजर
काय जादू करतेस माझ्यावर सांग तरी ?

स्वप्नातही पिच्छा कधी सोडत नाहीस
का ग़ अशी छलत राहतेस मला
सारे काही माहीत आहे ना तुला
मग होकार कधी देणार तू या वेड्याला ?

हरवली असशिल माझ्याच विचारात आता
तुझ्या नि माझ्या प्रेमाची स्वप्ने रंगवत
प्रेमा साठी माझ्या एवढे तरी तू करशील ना ?
प्रत्यक्षात नाही निदान स्वप्नात तरी भेटशील ना ?
-काव्य सागर

असे नेहमीच होत राहते

असे नेहमीच होत राहते
का...ते कळत नाही पण
असे नेहमीच होत राहते

तू अविरत बोलत राहतेस अन्
मी फक्त तुझ्याकडे पाहत राहतो
तू स्वत:हून काही करत नाहीस
पण तुझे सौंदर्यच भुरळ पाडत राहते
का...ते कळत नाही पण
असे नेहमीच होत राहते

जेव्हा माझ्या बरोबर असतेस
जग सुंदरहुनही सुंदर भासते
जाताना तू वळून पाहतेस
अन् काही न बोलता उगीच लाजतेस
का...ते कळत नाही पण
असे नेहमीच होत राहते

मी तुझाच विचार करत राहतो
अन् प्रेमात तुझ्या झुरत राहतो
प्रेम नाही ग़ सांगता येत शब्दांत
पण तुला ही का नाही कळत हे नि:शब्द प्रेम
का ग़ कळत नाही तुला....?
-काव्य सागर

दिवस ऊन-पावसाचे

दिवस आलेत पुन्हा ऊन-पावसाचे
देऊन गेलेत क्षण जुन्या आठवणींचे
तुझ्या नि माझ्या सुखद सहवासाचे
मंद दरवलत्या रातरानीचे

कधी रुजले होते बीज प्रेमाचे
गुंतले होते जीव दोन वेड्या मनांचे
तू ही मान्य केले होतेस साथ देण्याचे
मग सांग झाले तरी काय त्या वचनांचे?

स्वप्ने कित्येक देऊन गेलीस बहरत्या फुलांचे
झेलले शिडकावे हळूवार तुझ्या प्रेमाच्या पावसाचे
मनाच्या कलीस का दिलेस भार सूर्य पावलांचे
उन्ह सोसवले कित्येक तिने रणरणत्या दिवसांचे

आता दिवस पुन्हा नव्या ऋतू नि नव्या पालवांचे
अबोध कळ्यांनाही आता आहेच फुलायचे
पावसासंगे साचतील पुन्हा तळे माझ्या आसवांचे
पण कोमेजले फूल पुन्हा नाही ग उमलायचे
-काव्य सागर

कधी पाऊस ही येतो

कधी पाऊस ही येतो असा सुख शिंपडून
थोडा नभात दाटून थोडा पाण्यात सांडून
मन पाखरू ही गाते गाणे मधुर स्वरात
कधी हिरव्या पानात चिंब भिजल्या रानात

कधी वारा ही बेभान भरकटे आनंदात
वेडा होऊन नाचतो जल सरीच्या प्रेमात
प्रीत उनाड वार्‍याची लाजवते पावसाला
फुले प्रेमाची पालवी एका अबोल क्षणाला

कधी मेघ ही घालतात मायेची पाखरण
पाना-फुलांत होत असे रंग गंधाची उधळण
धूळ सरली पाण्यात आज ताजे जुने क्षण
मनातल्या कोपर्‍यात पावसाळी आठवण

कधी ऊन ही पसरे तेज किरणांचे घेऊन
शोभे सृष्टी हिरवी ही साज रंगाचे लेऊन
थेंब पावसाचे कधी ओल्या ओंजली होऊन
भेट श्रावणाशी होई सप्तरंगात न्हाऊन
-काव्य सागर

आला पाऊस पाऊस

आला पाऊस पाऊस नाद वार्‍याचा घेऊनी
गंध प्रीतीचा ग राहे सारे आभाळ भरूनी

तुझ्या प्रेमात हे वेडे मन मोरपिसी होई
थेंबाविन कासावीस जसा चातक तो होई
तुझ्या मिलनाची सख्या लागे हूरहुर मनी

सांजवेळी तुझ्या संगे दाटे रूपेरी चांदणे
माझ्या डोळ्यात लाजर्‍या तुझे हरवून जाणे
तुझ्या प्रेमाचा पाऊस मज जाई भिजवूनी
-काव्य सागर

गंध चाफ्याचा

गंध चाफ्याचा काय सांगू तुला
सहवास रोजचाच आहे तुझा
साथ प्रीतीची काय मागू तुला
श्वासातच आभास आहे तुझा

सकाळ येते रोज दवात भिजून
आठवणीत तुझ्याच असतो मी निजून
स्वप्नात ही पाहतो मी स्वत:ला
तुझ्या ओल्या केसांत थेंब बनून

नसता कुणीही भवती हृदयात तू असावी
प्रेमाने गारव्याची मग शाल पांघरावी
हरवून मी जातो कसली ही जादू व्हावी
का दूर राहुनी ही जवळ तू असावी
-काव्य सागर

रंग माझा वेगळा

रंगात रंगुनी ही रंग माझा वेगळा
मस्तीत डुंबण्याचा हा छंद माझा वेगळा

कोमेजल्या फुलांचे जगणे ते काय जगणे
गंधात मोगर्‍याच्या हरवून भान जगणे
काट्यात दंगण्याचा हा व्यर्थ खेळ सगळा

रमनीय पावसाचे पहिले मधुर गाणे
रिमझिमत्या स्वरांचे जे छेडिसी तराने
नवखेपणात आहे जो गंध माझा वेगळा

प्रेमात चिंब होता जे गीत ओठी यावे
ओल्या मनाने वेड्या सुरांत त्या भिजावे
स्पर्शात छेडण्याचा जो अर्थ आहे वेगळा

स्वप्नात जे न दिसती जागेपनी दिसावे
लाजुनी हासताना जे प्रेम पाझरावे
डोळ्यानी बोलण्याचा आनंद माझा वेगळा
-काव्य सागर