या चोरांनो

Wednesday, December 16, 2009

या चोरांनो, या रे या !
लवकर चोरू सारे या !
पैसा लुटा रे, करा मजा !
आज रात्र तुमची समजा.
लोका दिसे,
तोचि फसे;
नवी बॅंक
चोरीन मी,
या पैशामध्ये लोळू या
सुंदर ही पैशाची दुनिया.
या चोरांनो ! या रे या !
लवकर चोरू सारे या !

रात्र आंधळी झरझर सरे,
चोराच्या मनी चांदणे भरे;
जिकडे तिकडे पैसा दिसे,
लालूच पसरे, मन ही फसे.
लूटा दागिने,
सोन्याचे
हिरे घे,
अन् चांदी घे.
तर मग संधी साधूनी या
चला लूटू सारी दुनिया !
या चोरांनो ! या रे या !
लवकर चोरू सारे या !

सुवर्णसंधी चोरांना,
टिपति चोरटे सोन्यांना,
पैसा दिसतो सर्वांना,
लुटता येई थोड्यांना.
चपलगती-,
ने लूटू किती !
हे घ्यावे
की ते घ्यावे
तर मग संधी साधूनी या
चला लूटू सारी दुनिया !
या चोरांनो ! या रे या !
लवकर चोरू सारे या !

- काव्य सागर

''कविता कशा सुचतात रे ?''

''कविता कशा सुचतात रे ?''
माझ्या मित्राचा नेहमीचा प्रश्न
मी त्याकडे पाहतो आणि फक्त हसतो

'' अरे फार काही अवघड नाही रे
एक कोरा कागद, एक पेन आणि अस्वस्थ मन
एका जागी जमले, सूर जुळले की
मग होऊन जाते कविता
वार्‍यावर उडणार्‍या पिसाप्रमाणे मन भरकटू लागते
अन् भरकटल्यासारख्या कविता करू लागते
आता हल्ली कविता भरकटत चालल्या आहेत खर्‍या
पण जिथे माणूसच भरकटत आहे तिथे कवितांच काय ?

कविता म्हणजे स्वातंत्र्य, कविता म्हणजे मोकळा श्वास
कुणी शिकवून येत नाहीत रे कविता
इथे शब्दांची जुळवाजुळव नको अन् भावनांचा आविष्कार ही नको
केवळ जे सुचेल ते लिहावे, मनास रुचेल ते लिहावे
कुणाच्या तरी प्रेमात ही पडावे
एकदा तिच्या प्रेमात पडलो की कवितांची वेल अशी बहरते म्हणून सांगू...
मग ध्यानी मनी केवळ प्रेमाच्याच कविता...
प्रेम असेपर्यंत सगळे ठीक असते
पण विरहात मात्र शब्दच अधिक साथ देतात
मग शब्दांच्या प्रेमापुढे ते प्रेम फिके वाटू लागते
बघता बघता आपण कवितेच्याच प्रेमात पडू लागतो

पहिल्यांदा जो फक्त छंद असतो
त्याची नंतर सवयच लागते
वेड्यासारख्या कविताच करायला लागतो
दिवसभर जिथे तिथे कविताच
रात्र-रात्र जागून काढली आहे रे
आणि अंधारात चाचपडत एका कोर्‍या कागदावर
दिसत नसतानाही कविता लिहिली आहे
काय सांगू तुला ?

हे वेडेपण अंगात भिनत जाते
आणि वेडेपणाने जगण्यात खरा शहानपणा आहे हेही कळत जाते
मग शहाण्यासारखे जगण्याचा वेडेपणा कोण करणार ?
हळूहळू व्यसनच लागते कवितांचे
मग आपल्या नेहमीच्या बोलण्यालाही लोक कविताच समजू लागतात
अर्थात आपल्याला काही फरक पडत नाही
आपण स्वछन्दपणे या आभाळात विहरतो
सुख-दु:खाच्या या फसव्या जगापासून
आपण केव्हाच मुक्त होऊन जातो
आता फक्त मी आणि माझी कविता
मी तिच्यात भिनत जातो आणि ती माझ्यात... ''

एवढे सांगून ही हे शहाणे लोक काही समजत नाही
आणि शेवटी वेड्यासारखा प्रश्न विचारून मोकळे होतात

'' मला शिकवशील का रे कविता ?''
मी त्याकडे पाहतो आणि फक्त हसतो....

-काव्य सागर

हे बंध रेशमी...

Monday, November 30, 2009

हे बंध रेशमी तुझ्यासवे
जुळले केव्हा मज ना कळले
प्रेमात तुझ्या होऊनी वेडी
क्षणोक्षणी मेणासम जळले

बंध रेशमी माझ्या मनीचे
तुझ्या मनी अलगद रुजले
तुझीच होऊनी सर्वस्वी मी
स्वप्नी तुझ्या निवांत निजले

बंध रेशमी नाजूक इतके
जणू ओठांवरी मोरपिसे
जरी रुतावे काटे मजला
तरी वेदना छळत नसे

बंध रेशमी तुझी नि माझे
शब्दापलीकडचे हे नाते
तुझ्या नि माझ्या मिलन समयी
सांज प्रणयी सरगम गाते
-काव्य सागर

ग्रीष्माचे चांदणे

Friday, November 27, 2009

ग्रीष्माचे चांदणे
माझ्या मनी बरसले
चाखण्यासी तरसले
ओठ माझे

ग्रीष्माचे चांदणे
काळ्या उन्हात रापले
मेघ सारे तापले
बरसन्या

ग्रीष्माचे चांदणे
पाण्यात विसावले
रानमाळ आसावले
बहरण्या

ग्रीष्माचे चांदणे
रूक्ष त्याची सावली
तरीही सुखावली
धुंद काया
- काव्य सागर

दिवस तुझे हे डुलायाचे

दिवस तुझे हे डुलायाचे
बाटली पाहून खुलायाचे

दारुत गुंगत जाणे
सोबती चकणा खाणे
पिण्यात जग ही भुलायचे

मोजावी बाटलीची खोली
करावी जीभ थोडी ओली
ग्लासात बुडून मारायचे

धरारे देशीची वाट
सोसेना बियरचा थाट
बिलांनी जखमी करायचे

जाताना अंधार्‍या राती
वाट दिसेना जरा ही
गटारापाशीच पडायचे

- काव्य सागर

सांगा कस प्यायच ?

सांगा कस प्यायच ?
लपत छपत की मित्रानसोबत
तुम्हीच ठरवा!

ग्लास भरून तुमचे दोस्त
एखादा पेग देतात ना ?
येता जाता रस्त्याने
लोक शिव्या घालतात ना ?
शिव्या खात बसायच की मित्रानसोबत हसायच
तुम्हीच ठरवा!

श्रावण मासात दारू
जेव्हा कुठेच सापडत नसते
तुमच्या स्वप्नी दारू देवता
बाटली घेऊन उभी असते
श्रावणमास पाळायच की दारू पीत लोळायच
तुम्हीच ठरवा!

खड्ड्यात पाय पडत असतात
हे अगदी खर असत
घरची वाट सापडत नसते
हे काय खरे नसत
खड्ड्यामधेच पडायाच की घराकडे वळायच
तुम्हीच ठरवा!

बाटली अर्धी उरली आहे
अस सुद्धा बोलता येईल
रात्र बरीच सरली आहे
अस सुद्धा म्हणता येईल
बाटली मधे बुडायाचे की गप जाऊन पडायचे
तुम्हीच ठरवा!

- काव्य सागर

सांगा कस सांगायाच ?

सांगा कस सांगायाच ?
गाणे म्हणत की तू आवडतेस म्हणत
तुम्हीच ठरवा!

डोळे फाडून तुम्ही तिच्याकडे
वर्गामधे पाहताच ना?
तिने ही पाहाव तुमच्याकडे
अस तुम्हाला वाटतच ना?
नुसतच पाहत बसायच की पुढेही काही बोलायच
तुम्हीच ठरवा!

सकाळी सकाळी लायब्ररीत
जेव्हा इतर कुणी नसत
तिच्याशी दोन शब्द बोलावे
पण धैर्य काही मनात नसत
तिच्याशी जाऊन बोलायच की अभ्यास करत बसायच
तुम्हीच ठरवा!

ओथात शब्द अडून बसतात
हे अगदी खर असत
इतर ही मुले तिच्यावर मरतात
हे काय खरे नसत
मनातल्या मनात कुढायच की थेट आय लव यू म्हणायच....
तुम्हीच ठरवा!

वर्ष अर्धे सरले आहे
असा सुद्धा म्हणता येईल
वर्ष अर्धे उरले आहे
असा सुद्धा म्हणता येईल
सरल्याचे दुख करायचे की उरल्याचे स्वप्न पाहायचे
तुम्हीच ठरवा!

- काव्य सागर

आता तरी....

Thursday, November 26, 2009

आता तरी पेटून ऊठ माणसा
अजुन किती सहन करायचे
तुझ्या साठी अन् तुझ्या देशासाठी
अजुन किती जणांनी मरायचे

कोण होते ते लोक जे देशासाठी लढले
कोणासाठी गमावले स्वत:चे प्राण
कशासाठी लादून घेतोस तू अहिंसेची बंधने
कशासाठी बाळगतोस हा पोकळ अभिमान 

आता तरी रक्त सळसलू दे तुझे
गोठलेले मन वितळू दे आता
लाचारीने जीणे की अभिमानाने
तूच सांग तुला कसे जगायचे

अजुन कसली वाट पाहतोयस तू
किती काळ शांत राहायचे नि सहन करायचे
पुरे झाले आता रेशमी पडद्यांचे जीणे
आता देशासाठी या काट्यावरुनच चालायचे

आता तरी पेटू दे आग मनात
त्यान्साठी जे लढले होते देशासाठी
शपथ ही तुला देशबांधवांची
अजून किती जणांनी मरायचे

-काव्य सागर

एक माझे मन अन्

Wednesday, November 25, 2009

एक माझे मन अन् एक तुझे मन
आहे प्रेम जरी तरी आहे एक पण

नकळता कोण जाणे कसे हे घडले
माझे वेडे मन तुझ्या प्रेमात पडले
क्षणोक्षणी मनी येई तुझी आठवण

तुझ्या सवे भिजताना पावसात चिंब
तुझ्या ओठी बरसावे होऊनी मी थेंब
तुझ्या सहवासी वाटे गुलाबी हे क्षण

तुझ्यासाठी झुरते रे सांगू मी हे कसे
पाण्याविन मासोलीचे हाल होई जसे
तसे होई वेडेपिसे तुझ्याविन मन

माझ्या मनी जरी फक्त नाव तुझे असे
तुझ्या मनी नव्हतेच कधी काही तसे
तरी वाट पाहते हे माझे वेडेपण
- काव्य सागर

आळसे कार्यभाग नासतो ?

Monday, October 19, 2009

कोण तो शहाणा म्हणतो की
आळसे कार्यभाग नासतो
रम्य मधुर आलस्यमय
सुख वदनी काळे फासतो

आळसाचरणी मी विलीन
राहता सदैव कर्महीन
जीवन हे माझे कष्टावीन
सुखमय राहीन सर्वदा

आळसात आहे सर्व सुख
प्रसन्नपणात कष्ट खूप
गाळुणी घाम साहुनी दु:ख
का करिशी तू रूप बावळे

आळशी जरीही आम्ही असू
चेहर्‍यावरी आमुच्या हसू
मजेत लोळत घरी बसू
रात्रंदिन आम्हा आळसाचा
-काव्य सागर

येत्या पावसाळ्यात

येत्या पावसाळ्यात
मी भिजनार आहे

लोक हसतील ही
चेष्टा करतील ही
कोणी काहीही म्हणो
मी भिजनार आहे

आई मार देईल
सर्दी पण होईल
तरी चिंब होऊन
मी भिजनार आहे

मनातल्या तळ्यात
तळ्यातल्या पाण्यात
मनसोक्त खेळून
मी भिजनार आहे

तिच्या आठवणीत
तिच्या दुराव्यातही
फक्त तिचा होऊन
मी भिजनार आहे

स्वप्नातल्या जगात
दाट काळ्या ढगात
जगास विसरून
मी भिजनार आहे

डोळे मिटून मन
सुखाचे सारे क्षण
उरामध्ये भरून
मी भिजनार आहे
-काव्य सागर

हे तर नेहमीचेच

करायला गेलो एक
आणि झाले भलतेच
मग मनास वाटते
हे तर नेहमीचेच

चालता चालता मागे
वळून पाहायचेच
आणि पुन्हा चालायचे
हे तर नेहमीचेच

उगीचच आरशात
पाहत राहायचे
अन् कोरडे हसायचे
हे तर नेहमीचेच

एक खोटे बोलायचे
मग हजारदा खोटेच
खर्‍याहून खोटे खरे
हे तर नेहमीचेच

प्रश्न मनास द्यायचे
उत्तर ही स्वत:चेच
कोडे असे सुटायचे
हे तर नेहमीचेच

नव्याचे नवखेपण
नऊ दिवस जपायचे
पुन्हा जुन्यात रमायचे
हे तर नेहमीचेच

रात्र रात्र जागायचे
अंधारात जगायचे
गीत मनी रूजायचे
हे तर नेहमीचेच

स्वप्न एक पाहायचे
त्यात हरवून जायचे
वेड्यासारखे व्हायचे
हे तर नेहमीचेच

काहीतरी सुचायचे
वेड्यापरि लिहायचे
काव्य होऊन जायचे
हे तर नेहमीचेच
-काव्य सागर

पाहिजे म्हणजे पाहिजेच

पाहिजे म्हणजे पाहिजेच
प्रत्येक च मला पाहिजेच
चमचेगिरीच्या चं च: तून
चालूपणा केला पाहिजेच

जगण्यासाठी पैसा पाहिजे
पैशासाठी ही पैसा पाहिजे
त्याचा मार्ग कोणताही असो
पैसा मात्र आलाच पाहिजे

प्रेम तुझ्यावर केलेच पाहिजे
की प्रेम तुझ्यावरच केले पाहिजे
च ची जागा कोणतीही असो
प्रेम मात्र केलेच पाहिजे

स्वर्गाचे दारी गेले पाहिजे
पण आधी मेलेच पाहिजे
हवेहवेसे असतानाही
नको नको ते केलेच पाहिजे

हे पाहिजे मला ते पाहिजे
सगळ्यासाठी कष्ट पाहिजे
कष्टविना फळाचा मजला
प्रत्येक असा हट्ट पाहिजे

नोकरी हवी धंदा पाहिजे
सगळेच मी केले पाहिजे
इतर काही नाही निदान
काव्य तरी केलेच पाहिजे
-काव्य सागर

एक तू आणि एक मी

Saturday, October 17, 2009

एक तू आणि एक मी
बस आपण दोघेच
सोबती अबोल क्षण
गातात गीत जुनेच

एकांत असे सुंदर
कित्येक पाहिले होते
ते क्षण सारे मनात
साचून राहिले होते

तू बोलत नाही काही
अन् मी ही बोलत नाही
पण क्षण आठवांचे
गुणगुणतात काही

तुझ्या सावे चालताना
हा क्षण उदास वाटे
हात हाती नसताना
बोचतात हृदयी काटे

आज भेटलीस जरी
तरी तू माझी नाहीस
हे मनास सांगताना
आठवतात ते दीस

दुराव्यात तुझ्या जरी
विझलेले माझे मन
तरी तुझ्याच स्पर्शाचे
जपलेत काही क्षण
-काव्य सागर

पूर्वी जगायचो मी

पूर्वी गाणी गायचो मी जरी सूरात नसलो तरी
पूर्वी जगायचो ही मी जरी जमत नसले तरी

पूर्वी रमायचो ही मी धूसर स्वप्नांच्या दुनियेत
पूर्वी हसायचो ही मी येईपर्यंत पाणी डोळ्यात

पूर्वी भिजायचो ही मी मुसळधार पावसाळ्यात
पूर्वी निजायचो ही मी स्वप्नातल्या सुगंधी कल्यात

पूर्वी असायचो ही मी हे जीवन जगत सध्यात
पूर्वी नसायचो ही मी कुणाच्या अध्यात ना मध्यात

पूर्वी सारखे नसले तरीही जगतो आहे खरा
दु:ख आणिक वेदना अजुन भोगतो आहे खरा
- काव्य सागर

गेलेले दिवस

गेलेले दिवस ते परत येणार नाही
केलेल्या चुका आता दुरुस्त होणार नाही

तुझ्या वाचून माझे मन रमनार नाही
मला विसरने ही तुला जमणार नाही

गेले क्षण सोनेरी कसे कळणार नाही
प्रेमाची सांज पुन्हा तशी ढळनार नाही

आता मी तुझ्याविना कधी जगणार नाही
तू माझी हो याविना काही मागणार नाही

माझ्या विरही माझी साथ मिळणार नाही
प्रेमात माझ्या वेडी रात्र छळनार नाही
- काव्य सागर

संध्याकाळी या अशा

Monday, October 12, 2009

संध्याकाळी या अशा मंद त्या उषा निशा
सांज होई साजरी
प्रीतरंगी रम्य या विसरलो लता गीता
संध्या येत असे दारी

(मूर्ख तू नि धूर्त मी) असेन तुझिया संग मी
एक तू नि एक मी
डाव साधल्यामुळे आज मजला तू मिळे
रात सारी ही जाळे
स्वप्ना कधीचे हे असे हाय पुरे होत असे
आज माझिया घरी

प्रणय रंगी डुंबुनी ओठ तुझे चुंबुनी
ये मिठीत लाजुनी
(स्वप्न खोटे दावुनी) एकरूप होऊनी
जाऊ आज वाहुनी
(मिठीत तू असे जरी प्रेम असे प्रियावरी)
प्रीत ही असे खरी
-काव्य सागर

पोटा दुखे जनांच्या

पोटा दुखे जनांच्या अन् वेदना कुणाला
माझे सुख त्या खुपावे हा दर्दयोग आहे

साहु कशी ते सांगा कळ आतल्या पोटाची
चिरकाळ वेदनेचा मज पुढे काळ आहे

काही करू ना येता बसतो गळून येथे
माझी हालचालही अवघड होत आहे

हा दर्द वेदना ही काहीच साहवेना
सामर्थ्य हे गळूनी मी गलितगात्र आहे
-काव्य सागर

मी कशाला औफिसात जाऊ...

मी कशाला औफिसात जाऊ रे
मी कशाला पानऊतारा साहु रे
मी तर माझ्या रूपाचा राजा रे

रूपा भारी रूपवंत
बाप तिचा श्रीमंत
ऊडवी पैसा असा
आवरू मना कसा
प्रिये तुझ्याविना एकटा कसा राहू रे

लोक सारे चळतात
माझ्या वार जळतात
रात्रंदिनी नशा
पैसा माझ्या खिशा
राणी तुझ्याविना मी गीत कसा गाऊ रे
-काव्य सागर

मेंढीच्या पानावर

Sunday, October 11, 2009

मेंढीच्या पानावर डाव अजुन अडतोय रे
हुकुमाच्या राणीवर एक्का रुसून पडतोय रे

वाचविण्या डाव चले नयनी हा इशारा
चढवाया कोट मेंढीचा खटाटोप सारा

अजुन तुझे चौकटचे पान हाती दिसते रे
अजुन तुझ्या डोळ्यांतील चोरटेपण ठसते रे
-काव्य सागर

का मळला गणवेश

का मळला गणवेश,गधड्या
का मळला गणवेश

शाळेत वैरी एक ना भाराभर
शांत बसेना तू ही क्षणभर
जाशी कोठे,काय करसी तू
होण्या बावला वेश

रंग उडाला या चेहर्‍याचा
आव आणी तू दमदातीचा
अवताराचा ढॅंग बदलला
सारे विस्कतले केश
-काव्य सागर

घेऊन दारूची बाटली

घेऊन दारूची बाटली दारात ये ना
दारात ये ना थोडीशी घे ना
हळूच चाहूल लावीत घरात ये ना
घरात ये ना थोडीशी घे ना

बेछूट प्यावे आज रात सारी
गेली ही बायको तिच्या माहेरी
वाटे परि सख्या तुझा सहारा
अंगावरी चढे असा शहारा
तुझा सहारा असा शहारा हाय

नशेत आज दोघेही नहाती
चकणा ही संगे दारूच्या खाती
नसता ही अवदसा या धुंद राती
का सोडावी मी ही सुवर्नसंधी
या धुंद राती सुवर्नसंधी हाय
-काव्य सागर

चोर आहे साक्षीला

Saturday, October 10, 2009

मध्यरातीस मी जागे लोभ मनी हा जागला
चोर आहे साक्षीला
लाडवांची भूक लागे उपासाच्या रातीला
चोर आहे साक्षीला

मी हळू मोजूनी चोरपावले तोलतो
लाडवाचा डबा मी अलगद खोलतो
चोरट्या नजरेने मी तोंडात लाडू कोंबला

तोच एक चोरटा खिडकीने आत शिरला
भूक लागे त्यास तो जाण्या किचन कडे फिरला
स्वगत मी बोले की ठाऊक चोराच्या वाटा मला

अन् अचानक होत असे नजरभेट त्या क्षणी
कळतसे दोघांस आपण एका माळेचे मनी
चोरीचा हेतू विसरण्या त्यास मी लाडू दिला

तू ही खा लाडू हा हा बुंदिचा चंद्रमा
पैसे का चोरीसी दो चोरांच्या संगमा
आज चोरांनी सुखाने लाडू डब्बा उडविला
-काव्य सागर

अशी माणसे येती

अशी माणसे येती आणि मजा पाहुनि जाती
आता नुरली गंमत जंमत झाली सगळी माती

नवरदेव हा पहिला-वहिला
लग्नासाठी उभा राहिला
जरा भिऊनी हात दिला मी नवरीच्या हाती

भटजी येता मंत्र म्हटले
मी मरणाचे दार उघडले
घाम ही फुटला दरदरुण अन् धडकी भरली छाती

हार तिच्या गळी माझा पडला
गळ्यात माझ्या फास अडकला
पाहुनि माझी व्यथा पाहुणे हसती आणिक गाती
-काव्य सागर

आज उदार मम

आज उदर मम विशाल झाले
त्यास पाहुनि सदर लाजले

भात वाढीला बाया बापडी
माझ्या पानी टोपडी उपडी
संपविता ते पोट चोळिले

या खाद्याच्या कणाकणातून
भरून वाहले सारे तनमन
फुलता फुलता पोट ही फुलले
-काव्य सागर

मेघ माझिया मनीचे

Monday, October 5, 2009

मेघ माझिया मनीचे
का नभी दिसू लागले
दीप सारे अंतरीचे
का उगी विझु लागले

सूर्य होऊनि सावळा
मनीचा झिजत आहे
तो दूर अंधार्‍या जगी
विझुनी निजत आहे

घर एकट्या सांजेला
सारे विरान भासते
मनातल्या अंधारात
एक सावली दिसते

गाणे उदास मनाचे
गात डोळे हे मिटले
मंद वाहत्या पाण्याचे
नाद कानी उमटले

दुख मनीचे मांडण्या
आल्या सरी बरसाया
वाटे पसरली जणू
अंधारची मोहमाया
-काव्य सागर

आजकाल पूर्वी सारखे...

Monday, September 21, 2009

आजकाल पूर्वी सारखे जगावेसे वाटत नाही
देवा कडून आणखी काही मागावेसे वाटत नाही

आजकाल स्वप्नात रंग भरावेसे वाटत नाही
जुन्या आठवणींचे स्वप्न सरावेसे वाटत नाही

आजकाल मनापासून प्रेमाचे गाणे गावेसे वाटत नाही
अवखल झर्‍याच्या नादात हरवून जावेसे वाटत नाही

आजकाल सुखदुखचे गणित मांडावेसे वाटत नाही
माझे म्हणणे खरे या हट्टा साठी भाण्डावेसे वाटत नाही

आजकाल जगण्याचे नियम मोडावेसे वाटत नाही
चुका झालेले पान कळून ही खोडावेसे वाटत नाही

आजकाल उघड्या डोळ्यांनी पाहावेसे वाटत नाही
मुखवत्यांच्या खोट्या जगात राहावेसे वाटत नाही

आजकाल नवीन काही करवेसे वाटत नाही
आशावादाचे खोटे पडदे सारावेसे वाटत नाही

जमिनीत पापाचे घडे पुरावेसे वाटत नाही
मारुन पुन्हा किर्तिरूपी उरावेसे वाटत नाही

-काव्य सागर

आज़ारपन

Monday, September 14, 2009

आजकाल आज़ारपन ही आवडू लागले आहे
बरे होण्याचे स्वप्न आता खोटे वाटु लागले आहे

आजकाल मेंदूवर शेवाळ साचू लागले आहे
दूष्ट मन काळी बाहुली बनुन नाचू लागले आहे

आजकाल आयुष्याचे कोडे अर्धवट राहत आहे
वेडया आशेने उगाच मदतीची वाट पाहत आहे

आजकाल डोळ्यांपुढे फकत अंधार दिसत आहे
माझी अवस्था पाहुन मीच मला हसत आहे

आजकाल जीवनाचे सारे रंग उड़ू लागले आहेत
मनाच्या आरशावर काळे डाग पडू लागले आहेत

आजकाल रंगीबेरंगी फूलांत मन रमत नाहिये
चवदार गोळ्या आणि औषधाशिवाय जमत नाहिये

आजकाल मनाच्या खिड़कीतून प्रकाशाला प्रवेश नाहिये
दिवसरात्र झोपा काढन्यात आता काही विशेष नाहिये

आजकाल अधुनमधुन बरे वाटु लागले आहे
बरे होण्याचे स्वप्न आता खरे वाटु लागले आहे
-काव्य सागर

तुझी आठवण

आज अचानक तुझी आठवण आली
अगदी नकळत सहजपणे
मला वाटला मी तिला विसरणार नाही
पण विसरलो खरा सहजपणे

किती सुंदर होते ते दिवस
जेव्हा तू माझ्या जवळ होतीस
हातात हात नसला तरी
मनातली गुंफाण निरालीच होती
ओथातले शब्द ही मुक्याने
बोलून जायाचिस सहजपणे

माझ्याविणा काही सुचत नसे तुला
प्रेमात इतकी हरवली होतीस तू
मी ही तुझ्यविणा कुठे जगत होतो
वेड मला ही लागले होतेच ना
पण आयुष्याच्या एका वळणावर
वेगळे झालोच सहजपणे

अजूनही तुझी साथ हवी आहेच मला
प्रत्येक अडचणीत आधार म्हणून
अजूनही तुझा स्पर्श हवा आहेच मला
प्रत्येक जखमेवर फुंकर म्हणून
ती ओढ तो स्पर्श ते प्रेम
हरवले सारे सहजपणे

आठवणींचे अंधुक पडदे सारून
सहज स्वप्नात आलीस तू
हात हातातून निसटताना
माझ्यापासून दूर होताना
डोळ्यांतून माझ्या ही अश्रूंची धार
बरसली सहजपणे
-काव्य सागर

स्वप्नात मला दिसली सुंदरी

स्वप्नात मला दिसली ती सुंदरी
अवतरली जणू एखादी परी

धवल वस्त्रात देखणी तरुणी
गेली हृदय माझे घायाळ करूनी

मुख कमली उमलते पालवी
मोहक नजरेने तीर् चालवी

रेशमी केसांचा पडदा ओढूनी
चंद्रा सम मुख लपवे हरिनी

हळूवार वार्‍याची झुळुक मंद
दरवले गंध असा मंद धुंद

ओठांनी नाजूक शब्द तिच्या सांडे
कल्पनेने मनात खावे मी मांडे

मोहोरूनी जावे मी तिच्या स्पर्शाने
काळीज थरथरे जणू हर्षाने

जादुगीरी सारी अबोल क्षणांची
भेट सहज झाली दोन मनांची

स्वर्गातुनि उतरे धरतीवरी
स्वप्नात मला दिसली जी सुंदरी
-काव्य सागर

सरी आल्या बरसत

सरी आल्या बरसत गाणे गात पावसाचे
मनातल्या ओंजळीत तळे थेंबाचे ग साचे

अशा गोजिर्‍या सकाळी नभी मेघाचे दाटणे
सांजवेळी गगनात राही भरून चांदणे
रंग पाण्यात सांडले सारे इंद्रधनुष्याचे

गोड गुपित मनीचे आज पाऊस हा सांगे
ओसरता मेघ सरी सोनपंखी ऊन मागे
धुंद होऊन गायले गाणे पहिल्या प्रेमाचे
-काव्य सागर

रंग सांग माझ्या मना...

रंग सांग माझ्या मना तुझा कोणता खरा
काळोखाचा रंग काळा की चंद्राचा गोरा

कधी लपशील तू गर्द हिरव्या रानात
कधी जपशील तू रंग प्रेमाचा मनात
निळ्या नदीच्या पाण्यात चिंब भिजून तू जाई
कधी डोळ्यात कुणाच्या भान हरवून गाई

रंग सोनेरी उन्हाचा देई नवीन पालवी
रंग चांदण्या रातीचा दीप दुखा:चे मालवी
सोनचाफ्यांच्या फुलांची ऐसी उधळण व्हावी
गुलाबाच्या पाकळ्यांनी जुनी आठवण द्यावी

रंगशील माझ्या मना कधी जळत्या आगीत
दुख:भस्म होई सारे मनातल्या त्या धगीत
बावर्‍या या मनाच्या सार्‍या बावर्‍या कळा
रंगभूमीत होतसे सप्तरंगांचा सोहळा
-काव्य सागर

प्रिये तूच आहेस...

प्रिये तूच आहेस माझ्या हृदयाची राणी
तुझ्या नि माझ्या प्रेमाची ही आहे गोड कहाणी

हास्य तुझे चांदण्यांचे चमचमनारे तेज जणू
डोळ्यांतल्या छलनार्‍या नशेस तुझिया काय म्हणू
स्पर्शाने हृदय तुझ्या झाले आहे पाणीपाणी

गुंतलो असा तुझ्यात मी तुजविणा काही सुचेना
वेड्यापरि जाहलो मी छंद आगळा हा सुटेना
स्वप्नातही गात आहे प्रेमाची प्रीतधुंद गाणी
-काव्य सागर

नकोसे वाटते आता

नकोसे वाटते आता
प्रेम तुझे अन् माझे
नकोच ते उमलते
फूल गुलाबाचे ताजे

सुकलेल्या झाडांवर
नकोत हिरवी पाने
हूरहुरत्या सांजेला
नको पाखरांचे गाणे

हविहवीशी प्रीत ती
नकोशी वाटते मला
तुझ्याविना माझी व्यथा
काय करणार तुला?

सहवासाच्या तुझ्या त्या
नको आठवणी पुन्हा
नकोनकोशा आहेत
मजला प्रेमाच्या खुणा

प्रेम तू ही केले तरी
तूच मला दुरावले
नको बोलूस पुन्हा मी
प्रेम तुझ्यावर केले
-काव्य सागर

क्षण एक ही कुणाची...

Sunday, September 13, 2009

क्षण एक ही कुणाची वाट पाहणे पसंत नाही
आयुष्याच्या या वाटेवर मला थांबणे पसंत नाही

धावत्या काट्यावरी मी क्षणा क्षणाची माळ गुंफली
तोल सावरता पायात सर्कशीतली तार गुंतली
कालची पर्वा न मजला गेल्या क्षणाची खंत नाही

पुण्याचा हिशोब कोठला येते जगण्याची घरघर
पापाने भरल्या घड्यात ओंजळभर दुखा:ची भर
चुका घडल्या हातुनी त्या वळून पाहण्या उसंत नाही

नात्यातल्या बंधनाचा अर्थ ना मजला उमगला
हृदयातल्या स्पंदनाचा कंप न मजला बिलगला
प्रिय जणांच्या सहवासी सुख शोधण्याचा छंद नाही
-काव्य सागर

एक पाऊस असा ही होता की...

एक पाऊस असा ही होता की
मेघांतून पडलाच नाही
मनातल्या सरी तरी
डोळ्यांतून सांडल्याच नाही

एक दिवस असा होता की
त्याची सांज ढळलीच नाही
वेळ उन्हाच्या आगमनाची
सूर्यालाही कळलीच नाही

एक रात्र अशी होती की
नक्षत्र नभी दिसले नाही
वार्‍याच्या शीतल झुलुकेत
चांदणे मनी हसले नाही

एक कविता अशी होती की
शब्दांचे स्वर झालेच नाही
सुटलेल्या बाणाप्रमाणे ते
परत कधी आलेच नाही
-काव्य सागर

आज पुन्हा हृदयाची...

आज पुन्हा हृदयाची तार ती छेडून गेली
डोळ्यांच्या किरणांनी मनात डोकावून गेली

स्वप्न परी मनीची का अवनीत उतरावी
वेड्या मनास वाटे मनमोहिनी असावी
आली समोर अवचित हा भास मिटवून गेली

पायी न पैंजण जरी पावली झणकार होती
लाजर्‍या नजरेत ही निरालीच धार होती
वार्‍यापरि ती अलगद मज गूज सांगून गेली

माझ्या मनी प्रियेच्या ओठीचे गीत होते
ओठी तिच्या फुलासम गुलाबी मधुर स्मित होते
न बोलता काही ती नजरेस बोलून गेली

काही न कळे मजला कसलीशी जादू झाली
मागे वळून पाहता ती लाजून चूर झाली
धुंद न ज्याची सारे ऐसे वेड लावून गेली
-काव्य सागर

तर अजून काय हवे आहे मला ??...भाग -२

गेल्या वेळेस तुला सांगायचे गेले राहून
शब्दच सुचले नाहीत तुझ्या डोळ्यांत पाहून
कोण जाणे तुला त्या वेळेस काय वाटले असेल ?
न बोलता ही मी खूप काही बोलून गेलो
पण त्या प्रेमाचा इशारा तुला ही कळणार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

कधीपासून तुझ्यावर प्रेम करत आहे ठाऊक नाही
कधीपासून तुझे वेड लागले आहे हे ही ठाऊक नाही
कसली जादू केलीस काही कळले नाही मला
नजरेने घायाळ करताना माझी दया नाही आली तुला ?
या लाजर्या नजरेनेच तुझ्या जर होकार मिळणार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

कधीकधी उगाचच तुला छलावेसे वाटायचे
तुझ्यावर रुसून मी दूर जाऊन बसायचे
जाणून-बुजून दुसर्‍या मुलींशी गप्पा-गोष्टी करायचे
तुझ्यापासून दुरावून मी 'ती'च्या जवळ गेल्याचे पाहून
मनातल्या मनात तू ही जराशी जळणार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

रोजचेच होते भेटणे तुला रोजचेच गाणे ही होते
रोजच तुला मेसेज पाठवायला माझ्याकडे बहाने ही होते
तुला ही आवडत होते हे सारे हे ठाऊक मला होते
रोज रात्री येणारा मिस कॉल आज न आल्याचे पाहून
माझ्या काळजीने तुझा जीव तळमळणार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

व्हॅलेन्टाईन डे ला मात्र मी सारे वाद विसरायचे
तुझा एका हास्या साठी मी काय काय करायचे
डोळ्यांत डोळे मिसळून तासन् तास घालवायचे
आता उशीर झाला आहे म्हणून जायला तर हवे...पण
माझ्या भोवतीच काही वेळ तुझे पाऊल घूटमळनार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

मी नसताना तुझे कशातच लक्ष नसते
मी असताना मात्र बोलायचे सोडून तू लाजत बसते
लाजर्या वेलीहून ही लाजरे ग मन तुझे
रंगलो कधीचाच होतो रंगात प्रेमाच्या तुझ्या
तुझ्या ही मनी रंग प्रेमाचे उधळणार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

पहिल्या प्रेमाचे गाणे गायले होते पहिल्या पावसात
भिजलो दोघेही होतो या प्रेमसरींच्या वर्षावात
आता चिंब होते मन तुझे अन् चिंब माझेही मन
तो पाऊस ते क्षण ओले गेले धूक्यात हरवून
पुन्हा आठवणीतच माझ्या प्रत्येक सांज ढ्लनार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

मनातल्या मनात तू ही कित्येक स्वप्ने रंगवत असशील
माझ्याच विचारात या स्वप्नांच्या जगात हरवत असशील
माझ्या सहवासाचे क्षण आठवून रात्र-रात्र जागत ही असशील
माझेही तुझ्यावर प्रेम आहे रे कळत का नाही तुला ?
तुझ्या मनीचे प्रेम न सांगता मला ही कळणार असेल
तर हेच हवे आहे मला...हेच तर हवे आहे मला...
-काव्य सागर

तर अजून काय हवे आहे मला ?

मनातले सारेच बोल ओठांवर येत नाहीत
कधीकधी डोळ्यांनीच बोलावेसे वाटते
तुझ्या मनात डोकावून पाहावेसे वाटते
न बोलता ही माझ्या डोळ्यांची भाषा
तुझ्या मनास कळणार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

शब्द ही कधीकधी दगा देऊन जातात
अन् सांगायचे होते ते राहूनच जाते
आता शब्दच पानावर उतरले आहेत
न कळून ही बरेच काही
थोडे फार कळणार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

तुझ्या असण्याचे, तुझ्या हसण्याचे वेड सार्‍यांनाच आहे
तुझ्या सहवासातही उमळत्या कळ्यांचा गंध आहे
तुझ्या नसण्यात काटयाचा बोचणारा स्पर्श आहे
तू नसतानाही तुझ्या आठवनीनेच
जर मनात गंध दरवळणार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

आज आहेस माझ्या डोळ्यांसमोर
उद्या जाशील ही सोडून एकटे मला
मनातून दु:खी तू ही होशीलच ना
कुणीतरी जवळच दुरावल्याची जाणीव होऊन
तू मागे वळून पाहणार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

कधीतरी येईल तुला ही आठवण माझी
वेड्या आशावादास या हरकत काय आहे
झिजल्या जुन्या वहीची पाने चाळताना
त्यातील मी दिलेले गुलाब पाहून
माझी आठवण छलनार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

तुझ्या नसण्याचे दु:ख राहिलच नेहमी
उरातल्या या दु:खावर काही इलाज नाही
तरी हास्याचे मुखवटे असतील या चेहृयावर
माझ्या या क्षणभराच्या आनंदास पाहून
जर तुलाही दिलासा मिळणार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

असेन मी नसेन मी उद्याचे कोणास ठाऊक आहे ?
मनापासून आठवन काढ मी मनाच्या जवळच आहे
माझी पर्वा नाही ग मला जर तू दु:खात आहेस
माझ्या या क्षुल्लक सुखासोबत जर
तुझे दु:ख जळणार असेल
तर अजून काय हवे आहे मला ?

माझे सुख, माझे आयुष्य काहीच नाही ग तुझ्याविना
कित्येकदा समजावले ग मी या वेड्या मना
तू ही विचारू नकोस मागे वळून कधी
तुला काय हवे आहे ते
आता नाही पुन्हा सांगणार
तुझे सुखच तर हवे आहे मला...
तुझे सुखच तर हवे आहे मला...
-काव्य सागर

मी खरंच तुझ्या प्रेमात पडलोय ग़

मी खरंच तुझ्या प्रेमात पडलोय ग़
अजुन ही तुला हे कसे कळत नाही
तू नसताना ही तुझ्या आठवणीतच असतो
तू असतेस तेव्हा ते प्रेम तुला कसे कळत नाही

कधी पासून प्रेम करतोय तुझ्यावर
माझे मलाच ठाऊक नाही
पण एवढे मात्र नक्की आहे की
आता तुझ्या शिवाय मला काहीच ठाऊक नाही

तू नसतेस पण असे कधी वाटले ही नाही
तू असतेस कायम माझ्या मनातल्या घरा
तुझा आभासच अधिक सुखावतो मला
तुझ्या असण्याहून ही प्रिय आहे जरा

मनातले बोल ओठांवर येत नाही कधी
तुझ्या दुरावण्याची भीती उगीच मनी असते
तू असतेस तेव्हा बरेच काही बोलायचे असते
ते तसेच राहते आणि वेडे मन स्वत:शीच हसते

तुझी प्रतिमाच अधिक बोलते माझ्याशी
निदान माझे प्रेम तिला जाणवते तरी
पण मन पुन्हा स्वप्नातच रमते जागेपनी
प्रेम कळेल माझे तुला ही अन होशील माझी कधी तरी
-काव्य सागर

तू असताना...तू नसताना...

तू असताना नसून ही सारे असायचे
तू नसताना असून ही सारे नसायचे
तू असताना मन उगाच भरकटत बसायचे
तुझ्याकडे पाहत गालातल्या गालात हसायचे

तू असताना सारे जगच सुंदर दिसायचे
पण ते तुझ्याहून मात्र सुंदर नसायचे
तू नसताना कशा कशात लक्ष नसायचे
तुझ्या विचारात मन गुरफटून बसायचे

तू असताना खूप काही सूचायचे
पण जे बोलायचे ते मनातच राहून जायचे
तू नसताना तुझे भास मात्र असायचे
पाखराप्रमाणे अवतीभवतीच घुटमलत राहायचे

तू नसताना का म्हणून मी पावसात भिजायचे ?
ओले क्षण तुझ्या स्पर्शाचे कसे विसरायचे ?
लाख ठरवले होते सर्व बोल तुझे मिटवायचे
खरे सांगायचे तर नाही ग मला हे जमायचे

तू नसताना का म्हणून मी जगूनही मरायचे ?
रंगहीन जीवनात कुणासाठी नवे रंग भरायचे ?
तू नसताना का म्हणून दुखा:चे विष प्यावयाचे ?
आता फक्त तुझ्या धूसर आठवणीतच जगायचे...
आता फक्त तुझ्या धूसर आठवणीतच जगायचे...
-काव्य सागर

मी हा असा वेडा...

मी हा असा वेडा...अन् वेडी तशी ती ही...
प्रेमा सारखा वेडेपणा करतो दोघेही
अन् वेड्या सारखे प्रेम ही...

कित्येकदा मनातले सारे ओठांवर येते
प्रेमाची वेल जणू बहरून येते मनी
पण हाय! तुझी ती मोहक नजर
काय जादू करतेस माझ्यावर सांग तरी ?

स्वप्नातही पिच्छा कधी सोडत नाहीस
का ग़ अशी छलत राहतेस मला
सारे काही माहीत आहे ना तुला
मग होकार कधी देणार तू या वेड्याला ?

हरवली असशिल माझ्याच विचारात आता
तुझ्या नि माझ्या प्रेमाची स्वप्ने रंगवत
प्रेमा साठी माझ्या एवढे तरी तू करशील ना ?
प्रत्यक्षात नाही निदान स्वप्नात तरी भेटशील ना ?
-काव्य सागर

असे नेहमीच होत राहते

असे नेहमीच होत राहते
का...ते कळत नाही पण
असे नेहमीच होत राहते

तू अविरत बोलत राहतेस अन्
मी फक्त तुझ्याकडे पाहत राहतो
तू स्वत:हून काही करत नाहीस
पण तुझे सौंदर्यच भुरळ पाडत राहते
का...ते कळत नाही पण
असे नेहमीच होत राहते

जेव्हा माझ्या बरोबर असतेस
जग सुंदरहुनही सुंदर भासते
जाताना तू वळून पाहतेस
अन् काही न बोलता उगीच लाजतेस
का...ते कळत नाही पण
असे नेहमीच होत राहते

मी तुझाच विचार करत राहतो
अन् प्रेमात तुझ्या झुरत राहतो
प्रेम नाही ग़ सांगता येत शब्दांत
पण तुला ही का नाही कळत हे नि:शब्द प्रेम
का ग़ कळत नाही तुला....?
-काव्य सागर

दिवस ऊन-पावसाचे

दिवस आलेत पुन्हा ऊन-पावसाचे
देऊन गेलेत क्षण जुन्या आठवणींचे
तुझ्या नि माझ्या सुखद सहवासाचे
मंद दरवलत्या रातरानीचे

कधी रुजले होते बीज प्रेमाचे
गुंतले होते जीव दोन वेड्या मनांचे
तू ही मान्य केले होतेस साथ देण्याचे
मग सांग झाले तरी काय त्या वचनांचे?

स्वप्ने कित्येक देऊन गेलीस बहरत्या फुलांचे
झेलले शिडकावे हळूवार तुझ्या प्रेमाच्या पावसाचे
मनाच्या कलीस का दिलेस भार सूर्य पावलांचे
उन्ह सोसवले कित्येक तिने रणरणत्या दिवसांचे

आता दिवस पुन्हा नव्या ऋतू नि नव्या पालवांचे
अबोध कळ्यांनाही आता आहेच फुलायचे
पावसासंगे साचतील पुन्हा तळे माझ्या आसवांचे
पण कोमेजले फूल पुन्हा नाही ग उमलायचे
-काव्य सागर

कधी पाऊस ही येतो

कधी पाऊस ही येतो असा सुख शिंपडून
थोडा नभात दाटून थोडा पाण्यात सांडून
मन पाखरू ही गाते गाणे मधुर स्वरात
कधी हिरव्या पानात चिंब भिजल्या रानात

कधी वारा ही बेभान भरकटे आनंदात
वेडा होऊन नाचतो जल सरीच्या प्रेमात
प्रीत उनाड वार्‍याची लाजवते पावसाला
फुले प्रेमाची पालवी एका अबोल क्षणाला

कधी मेघ ही घालतात मायेची पाखरण
पाना-फुलांत होत असे रंग गंधाची उधळण
धूळ सरली पाण्यात आज ताजे जुने क्षण
मनातल्या कोपर्‍यात पावसाळी आठवण

कधी ऊन ही पसरे तेज किरणांचे घेऊन
शोभे सृष्टी हिरवी ही साज रंगाचे लेऊन
थेंब पावसाचे कधी ओल्या ओंजली होऊन
भेट श्रावणाशी होई सप्तरंगात न्हाऊन
-काव्य सागर

आला पाऊस पाऊस

आला पाऊस पाऊस नाद वार्‍याचा घेऊनी
गंध प्रीतीचा ग राहे सारे आभाळ भरूनी

तुझ्या प्रेमात हे वेडे मन मोरपिसी होई
थेंबाविन कासावीस जसा चातक तो होई
तुझ्या मिलनाची सख्या लागे हूरहुर मनी

सांजवेळी तुझ्या संगे दाटे रूपेरी चांदणे
माझ्या डोळ्यात लाजर्‍या तुझे हरवून जाणे
तुझ्या प्रेमाचा पाऊस मज जाई भिजवूनी
-काव्य सागर

गंध चाफ्याचा

गंध चाफ्याचा काय सांगू तुला
सहवास रोजचाच आहे तुझा
साथ प्रीतीची काय मागू तुला
श्वासातच आभास आहे तुझा

सकाळ येते रोज दवात भिजून
आठवणीत तुझ्याच असतो मी निजून
स्वप्नात ही पाहतो मी स्वत:ला
तुझ्या ओल्या केसांत थेंब बनून

नसता कुणीही भवती हृदयात तू असावी
प्रेमाने गारव्याची मग शाल पांघरावी
हरवून मी जातो कसली ही जादू व्हावी
का दूर राहुनी ही जवळ तू असावी
-काव्य सागर

रंग माझा वेगळा

रंगात रंगुनी ही रंग माझा वेगळा
मस्तीत डुंबण्याचा हा छंद माझा वेगळा

कोमेजल्या फुलांचे जगणे ते काय जगणे
गंधात मोगर्‍याच्या हरवून भान जगणे
काट्यात दंगण्याचा हा व्यर्थ खेळ सगळा

रमनीय पावसाचे पहिले मधुर गाणे
रिमझिमत्या स्वरांचे जे छेडिसी तराने
नवखेपणात आहे जो गंध माझा वेगळा

प्रेमात चिंब होता जे गीत ओठी यावे
ओल्या मनाने वेड्या सुरांत त्या भिजावे
स्पर्शात छेडण्याचा जो अर्थ आहे वेगळा

स्वप्नात जे न दिसती जागेपनी दिसावे
लाजुनी हासताना जे प्रेम पाझरावे
डोळ्यानी बोलण्याचा आनंद माझा वेगळा
-काव्य सागर