मेघ माझिया मनीचे

मेघ माझिया मनीचे
का नभी दिसू लागले
दीप सारे अंतरीचे
का उगी विझु लागले

सूर्य होऊनि सावळा
मनीचा झिजत आहे
तो दूर अंधार्‍या जगी
विझुनी निजत आहे

घर एकट्या सांजेला
सारे विरान भासते
मनातल्या अंधारात
एक सावली दिसते

गाणे उदास मनाचे
गात डोळे हे मिटले
मंद वाहत्या पाण्याचे
नाद कानी उमटले

दुख मनीचे मांडण्या
आल्या सरी बरसाया
वाटे पसरली जणू
अंधारची मोहमाया
-काव्य सागर